Internationaal werken is het mooiste wat er is, tenminste, dat vind ik dan. Vaak denken mensen dat het een betaalde vakantie is, maar dat is zeker niet het geval. De belangrijkste reden is dat als je alleen reist, je leuke dingen niet kan delen met iemand. Ja… via Instagram, snapchat uiteraard wel, maar is toch anders. Momenteel ga ik het 5de uur in dat ik op de lichthaven in Gothenburg zit te wachten in hoekje waar ik ongestoord kan werken, mailen en beetje bloggen. Ik kan uren kijken naar mensen en hun gedrag observeren. Net even naar het toilet, en in Sweden hebben ze er ook voor gekozen om mannen en vrouwen te mengelen. Ik zie een rijtje vrouwen staan en wil er langs lopen om te gaan toiletteren. 1 van de ABBA achtige Agnetaas bitched tegen mij:”det här är en kö till toaletten”, ik kijk haar aan met een blik van….. wat moet jij nou dan ouwe opgedroogde Zweedse zwaailap… en vraag haar in de internationaal gebruikte taal: Que? uiteindelijk naar de kletsnatte vrouwen-wc mogen gaan, met de angst van haar blik nog in de benen. Naast mij zit weer zo’n succesnummer, maakt veel herrie met zijn aluminium koffertje van rond de 700 euro. Dit zijn van die “het gaat fantastisch met mij” mensen. Mensen die over je schouder bij binnenkomst van de business lounge hun ticket naast je hoofd wapperen alsof je niet bestaat, want wachten is voor de weak en ziekenfonds verzekerden. Ping: krijg net een sms dat de vlucht helaas weer met 15 minuten is vertraagd, ik ga nog maar eens wat te eten halen, want dat is gratis hier in de lounge: ik heb er per slot van rekening 30 euro voor betaald.